Makulimlim ang panahon at nagbabadya ang malakas na ulan. Malamig at malakas ang alon.

Ang sobrang libog ko daw ay dala ng sobrang kain ng sibuyas. Napangisi lang ako. Ano naman ang kinalaman ng sibuyas sa pagiging mahalay kong nilalang. Nakita nyo lang ang almusal kong hilaw na mangga na merong kamatis at bagoong na nilagyan ng maraming ginayat na pulang sibuyas, e mataas na ang libog sa katawan.

Ang totoo nyan, kamakailan lang ako nahilig kumain ng sibuyas. Gusto ko kasi laging amoy sibuyas ang aking bawat paghinga. Gusto ko kasi maraming ma turn off sa akin. Gusto ko kasi iwasan muna ang letseng pag-ibig na yan. Ayaw ko munang i-share ang magandang lahi ko.

Yan ba ang malibog?

Kung ang isang tao ba ay mapusok kelangan meron tayong sisisihin na gulay? Ewan ko. Pero naniniwala akong walang kinalaman ang gulay na yan kung bakit mataas ang aking libido. Ang kailangan ko ngayon ay ang magpapahupa ng aking kahinaan.

Habang ang iba ay naghahanap ng sex pag-ibig, ako naghahanap ng away. Biro lang. hindi ko muna iniisip ang mga ma kesong sitwasyon at mainam na iwasan muna yan sa panahon ng BARE months. Mas pinag tutuunan ko ng pansin ang mga mahahalay mahahalagang problema. Gaya ng kung paano hiwain ang sibuyas na hindi umiiyak.

Hindi nawawala ang sibuyas sa almusal tanghalian at hapunan ko. Maging pulutan –onion rings. Kaya’t malimit three times a day napapaluha ako. Ang sabi nila, pwede maiwasan ito kung palalamigin muna ang sibuyas. O kung hihiwain ito na nakalubog sa tubig. Pwede ka rin magpa andar ng electric fan na iihipin ang ano mang kemikal mula sa iyong hinihiwa palayo sa iyong mga mata.

Pero iba ako. Nagsusuot ako ng googles. Para siguradong di makapasok ang naka iiritang gas na yan sa aking mga mata. Pagod na pagod na kasi itong tear glands ko.

Kung ang sibuyas merong kapangyarihang magpa luha ng tao, bakit walang gulay na makapag papatawa sa atin? O baka di ko lang napapansin.

Pero paano kung totoo ang sinasabi nilang nakapagpapalibog nga ang sibuyas? Hindi pwede ito. Ayokong gawin ang bagay na siyang iniiwasan ko. Mahirap mag move-on kung merong malisyang naglalaro sa iyong isip. Hindi muna ako padadarang. Hindi muna ako kikiligin ngayong tag-ulan. Pasensya na kung prospect nyo ako. Dahil simula bukas, wala munang sibuyas.

Balut at talaba naman ang aking babanatan.

Ang ihrap pala kpag ganittng laasing ka at maramim kang gustong sabihhin.

At sa sorbang dami mong gusting sabhihin e nagpapakalasing ka. Pasensya na kayo. Ang gulo ko lagn tlaaga ngayon. Kasi alam mo yun, masaya ka ngayon tapos sa isang iglap malungkot ka. Masayang malungkot. Malungkott na masaya.

Parang ganito, masaya ka dahil virgin ka pa. Pero mlungkot ka dahil virgin ka pa. Hindi ko sinasabign wala pa kong karanasan. Alam kong wala naming maniniwala pag sinabi kong di pa ako nahahalay. Isang pag hahalimbawa lang.


Parang nasagasaan ka ng isang ambulansyang tinawag para tulungan ka. Ganun kaguulo. Masaya dahhil me ambulansya. Malungkott dahil nasagasaan ka.

Parang ang giyera ng gobyerno at milf. Makikidigma ka para makamit ang kapayapaan. Magpapatayan para ang iba naman ay mabuhhay. Ganunn lang talaga siguro.

Parang isang Olympic swimmer na nalulunod. O isang istasyon ng bumbero na nasusunog. Pasensya na po. Di ko din ma gets ang mga linya ko ngayong medaling araw. Parang isang matabang nutritionist. O isang underground pop artist.

Pero eto talaga ang tinutumbok ng kagaguhan ko sa oras na ito. Nakilala ko na ang taong magpapasaya sa buhay ko. Pero kasabay nun nakilala ko din ang taong nag mamay ari sa kanya…

Ang saya dib a? isang tagay panga.

Eto at sasabihin ko na kung bakit matagal ako sa loob ng banyo.

Ang totoo nyan maging ako ay napa isip din kung ano ang dahilan at bakit ako natatagalan. Hindi naman ako nagbabasa ng diyaryo na me nakaipit na porno habang naka upo sa kubeta. Hindi rin ako nag yoyosi. Hindi rin ako nagsasalsal…

Ang unang ginagawa ko sa loob ng banyo matapos maghubad ay manalamin at hangaan ang laki ng aking junior habang kinakamot ang puwit. Mga ten seconds yan. Tapos mag iisip ako ng kakantahin habang nagbubuhos ng isang tabong tubig. Nitong mga nakaraang araw dalawang kanta lang ang sumasagi sa aking isip. Ang Baby ni Justin Bieber at Malayo pa ang Umaga sa Aqua Bendita.

Dati, habang nagsa shampoo ako, pinapatayo ko ang aking buhok na parang mohawk. Ngayon hindi ko na magawa. Kumokonti na lang kasi buhok ko.


Ginugugol ko ang pinaka mahabang oras ng aking paliligo hindi sa pagsasabon sa mga mabuhok na parte ng aking katawan. Kundi sa paglalaro. Opo, naglalaro kami ng alaga kong poodle habang pinapaliguan ko din ito. Naglalaro kami ng rubber duckie. Pinapatunog ko si duckie habang nginangatngat niya ang rubber. Iisa shampoo namin. Magkaiba ng sabon. Kailangan daw kasi masaya ang atmosphere sa banyo para hindi matakot sa tubig ang aso. Kaya ayun, kapag nawala, kadalasan sa dagat namin nahahanap. Lumalangoy. Nanghahabol ng mga salbabidang hugis pato.

Marami rin ang naglalaro sa aking makitid na isip kapag nasa loob ng CR. Nakasanayan ko na kasing dito gawin ang mga matinding pag nilay-nilay sa mga seryosong bagay. Gaya ng kung ano ang mas masakit. Ang ma reject o mag let-go. Tatanggalin ko din ba ang wang-wang kung meron akong sasakyan? Kelan ko kaya matatapos ang survival sa Plants vs. Zombies?

Meron din akong sikreto sa banyo na malamang e sikreto din ng iba. Dito ko pinakakawalan ang pinakamalakas kong utot. No holds barred ika nga. Pero napansin ko lang na parang mas mabantot ang utot sa loob ng CR kumpara sa ordinaryong utot. Siguro dahil kapag naka pantalon tayo nata trap ang ibang utot sa damit kaya konti ang sangsang na naamoy natin. Ayan sinagot ko sariling tanong.

Kalimitan isinasabay ko rin sa aking paliligo ang pag wewee. Sabi nila mali daw yun. Pero ansarap kaya umihi na walang pinupuntirya.

Ginagamitan nyo ba ng shampoo ang magagaspang na buhok sa puwit o sabon lang?

Minsan me nakasama ako maligo. Masarap pala. Me maghihilod ng iyong likod. Me maglilinis ng iyong pusod. etc. Iyon na ata ang pinaka matagal kong oras sa paliligo. (Hindi ko isinasama ang aso sa paliligo sa ganyang pagkakataon.)

At ang huli kong ginagawa sa banyo bago lumabas ay manalamin at hangaan ang laki ng aking junior. Basta…

.

Ang pagpapaliit ng tiyan kung minsan ay parang trapik sa EDSA –nakamamatay.

Ilan sa mga hindi ko makakalimutang pakiramdam ay ang mag push up ng pagkaraming beses na naka angat ang paa, umakyat bumaba ng hagdan nang isang oras at ang mag jogging ng mabilis palayo sa tumatahol na aso para lang lumiit ang tiyan na ito. Para palang hihimatayin ka na aatakehin sa puso ang pakiramdam.

Kaya’t sana itigil na ng ating lipunan ang ganitong pagpapahirap at pagpaparusa sa mga taong nagkakabilbil.

Pero dati naman talaga, nung college days, sanay ako tumakbo ng isang kilometro araw-araw. Natigil lang yun nung ilipat ang 7am subject ko sa alas diyes.

Kamakailan naisipan kong bumalik sa pag e exercise nang minsang kapusin ako ng hininga habang nanonood ng Desperate Housewives at Survivor Philippines. At ngayon higit pa sa maliit na tiyan lang ang hangad ko. Gusto ko yung me anim na pandesal sa labas ng aking sikmura. Ewan kung paano ko yun gagawin. Goodluck.

Ayon sa mga nagmamagaling da best pa rin daw na abs exercise ang cardio o jogging o yung pagtakbo. Bakit me nakita ka na bang isnatcher na malaki ang tiyan? At dahil hindi ligtas ang mga kalsada natin ngayon, sa tingin ko mainam na substitute na ehersisyo ang skipping rope. Magka heart attack ka man sa kakatalon at least nasa privacy ka ng iyong tahanan.

Ang alam ko lang dati na exercise sa abs ay ang pag-ubo. Sa tuwing dadapuan ako ng sakit na ito, sumasakit din pati abdominals ko sa kaka ubo, parang nag crunches ka rin ng isandaang beses sa isang oras ng buong araw!

Pero ngayon daw ang usong exercise ay ang Inversion Therapy. Ito ay ang pag ehersisyo habang naka lambitin patiwarik na parang paniki. Mainam daw ito sa back pain. Nagiging maaliwalas ang iyong isip at nakakapag concentrate ka sa isang bagay –kung paano mo hihilahin pataas ang iyong sarili na hindi sumisigaw ng saklolo.

Kaya’t noong minsang magawi ako sa gym hindi ko mapigilan ang aking sarili na gawin ang inversion na to at baka sakaling mapa bilis ang paglabas ng six-pack pandesal ko. Minsan ko lang ginawa at hindi na inulit . Nakita ko kasing nahulog na parang mga isnow ang aking mga balakubak.

Balik rowing machine na lang ako. Ang paborito kong exercise. Nagiging tense kasi ang muscles mo dito, bumibilis ang takbo ng puso kahit hindi ka gaanong gumagalaw –parang nasa traffic jam ka lang.

Para mas lalo kang ma motivate sa ginagawa mong adhikain sa gym, dapat rin daw meron kang kasama. Taga paalala, taga alalay, taga salo. Hinikayat ko ang isang kaibigan na sumama, pero sabi nya, di nya kailangan mag exercise, He is in shape. Round is a shape daw. So ok solo ako.

Sa tingin ko malaking tulong sa peace and order sa ating bayan kung magkakaroon ng isang matinding abs program para sa mga parak. Para kahit papano magtagal sila ng limang minuto sa tugisan. At mabawasan ang masasamang loob. At tayong lahat ay makakatulog ng mahimbing sa gabi.

Habang merong nangyayaring tugisan sa aking panaginip –tungkol sa pandesal, six pack at inversion therapy. Basta…



Exercise Tip: Kung nahihirapang mag sit-up ang isang tao, i-hook lang ang hintuturo sa loob ng kanyang pusod.

Ano kaya ang trip mong gamiting screen name halimbawang maging porn star ka?

Totoy Mola ay isa sa pinag iisipan kong gamitin. Tunog malaking kargada. Pero dahil si Jay Manalo na yun dyahi nang gamitin. Naisip kong mas angkop kung Totoy Bigo na lang. Hindi nga gaanong malaswa pero bagay. Kailangan ko pa bang sabihin kung bakit? Ngayon alam nyo na kung bakit ako nawalan ng gana sa pag blog.

Huwag kayong mabahala --kung kayo’y nababahala man. Hindi ako bitter. Paborito ko lang talagang ulamin ang ampalaya nung mga nakaraang araw pero hindi ako bitter. Alam kong sanay na akong mawalan ng lablayp. Pero sana hindi naman sa paraan na… you know… pagtaksilan ka… you know…

Kaya nga Totoy Bigo.

Pero ngayon nakakatawa na uli ako. Lalo na kung nakikita ko si Aling Dionesia Paquiao na nagbo ballroom sa tv parang nagiging maaliwalas ang pakiramdam ko. Hindi gaya noon na lagi kong naiisip kung paano ko karumal dumal na paslangin ang me pakana ng kabiguan na ito.


Dati tinatakpan ko ang aking tenga pag nakakadinig ng love songs. Kahit mga kanta ng Black Eyed Peas ayoko rin madinig. Ampangit naman ng pakiramdam na emo ka pero umiindak. Pero Ok na ako ngayon. Naging malaki din ang tulong nang pagbabasa. Ang pagbabasa ng mga children’s books. Naiiwasan kong maging bayolente at mas nakaka relate na ako ngayon sa cartoon network.

Oo, malaking bahagi ng pag move-on ay ang panonood ng TV. Lalo na ang panonood ng balita. Balita ng mga aksidente, kalamidad, holdapan, patayan at Mindanao. Mapagtatanto mong mapalad ka pa rin at puso lang ang masakit sa yo. Samantalang ang iba ay nalulunod sa barko o di kaya ay nasasagasaan ng bus. Malaking bonus na lang kung me balita tungkol ke Noynoy at Kris. Kahit papaano ay maaaliw ka sa masalimuot nilang buhay.

Sabi ko nga, OK na ako. Nabigo man, mapusok pa rin. Sumusugal pa rin sa lablayp. Mabilis pa rin ma in lab. Kahit kung minsan nagtatagal lang ng five minutes ang akala mong relasyon –libog lang pala. Pero Ok na rin kesa wala. Ilang five minutes ba sa isang oras. Kung minsan masaya rin ang mag move-on.

Pero kung ganito rin lang ang buhay, walang pinagka iba sa porn star. Parang masayang gamitan. Ayaw mong masaktan pero gusto mong ma in love. Ayaw mo na gusto. Ang gulo.

Kaya nga nag-iisip na lang ako ng screen name para malibang . Totoy BIGo. Pwede na.